صد غزل دارد رمضان

شاعرانه ها را باید

کنار هم چید

به فصل تماشا

و غزل ها را

باید برداشت

از میان هرچه زیبایی است

غزال را از میان

جانداران

و نقاشی را

از میان بوم ها

و گل را

از روییدنی ها

و آب را از میان چشمه ها

و طاووس را از میان رنگ ها

و کبوتر را

از قبیله پرواز

و آینه را

بیرون باید کشید

از دل سنگ ها

و قلم را از شاخه درخت ها...

کنار هم باید گذاشت

همه غزل ها را

و باید سرود

با همه زیبایی ها

غزل زمان را

رمضان را

که پر از رمز است

و چشمه راز

و به هر لحظه

پرشکوفه می کند نگاهی را

و بهار می کند

باغ نگاه هر که در جست و جوی بهار است

باید سرود رمضان را

نه، باید سروده شد

در زلال رمضان

باید بست نشست

در بیت بیت غزل بی پایان رمضان

که بهشت زمان است

و بهار زمین...

غزل ها را

از هر گوشه زیبایی

فرا باید خواند

به میهمانی خدا باید رفت

بر سر سفره ای که

سحری راز می دهند

و افطاری رمز می گشایند

و بهار بهار می بخشند

آیه را

ترانه را

غزل را...

  خراسان رضوی - مورخ دوشنبه 1391/05/02 شماره انتشار 18174 /صفحه7/فرهنگی