عطر بعثت می دهد طلوع سجاد (ع)

می گفتند ... و چنین هم می کردند، که میمون های اموی، بر شط خون می رفتند اما در این میان مردی برخاسته بود که خدا را نشان می داد. واژه هایش عطر قرآن داشت و نگاه و کلامش پر از رایحه بعثت بود. او مردمان را می خواند تا نسبت خود را با خدا تعریف کنند، به بندگی برسند و در ساحت بندگی خدا، همه بت ها و طاغوت ها را از دل بشویند. او زندگی اش، تجسم تجربه نبوی اخلاق بود، انگار در شوره زار اموی، در زمان خلافت شیاطین بوسفیانی، خداوندمی خواست پیروزی «انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق» را بر پیشانی خلقت به تماشا بگذارد پس امام سجاد(ع) را فرا نگاه انسان قرار داد، پرشکوه مردی که به زبان بهشتی دعا، راه زندگی را نشان می داد و درس بندگی می آموخت، اویی که در کنار کعبه در برابر نگاه هشام از میان ازدحام به گاه طواف برایش کوچه باز می شد، تا هشام پر از کینه، چشم بر آشنایی او بندد و زیر تیغ زبان فرزدق به یادآورد که او سجاد است علیه السلام، مردی که ترجمه اخلاق نبوی بود به قرائت علوی و امروز به نام او عید شده است. مبارکمان باد.

خراسان رضوی - مورخ یکشنبه 1394/03/03 شماره انتشار 18978/صفحه6/فرهنگی