نان، برکت خدا

«نان برکت خداست»، این باور مردم بود در سال های پیش حرمت این برکت را هم حفظ می کردند. جای نان حتی بالای کتاب بود و مردم فیض نعمت را با حفظ حرمت نعمت، شکر می گذاشتند و گویا خدا هم با این شکر، نعمت خویش را افزون می کرد و این باور، فرهنگ مردم شده بود که؛ «شکر نعمت، نعمتت افزون کند/ کفر، نعمت از کفت بیرون کند» لذا مردم اهل شکر نعمت بودند، مخصوصا نعمت نان که صاحب حرمت هم بود اما... این روزها، اگر به خیابان ها نگاه کنیم و کوچه ها، می توانیم نشان این نعمت و حرمت شکنی را روی زمین ببینیم، بله روی زمین، شما هم اگر نگاه کرده باشید تکه های نان را خواهید دید که از نانوایی تا خانه های شهروندان روی زمین ریخته شده است. انگار شهروندان چون آدرس نانوایی را فراموش می کنند می خواهند نشانه بگذارند برای وعده بعد! خب وقتی شکر نعمت این طور پاس داشته می شود، نمی توان انتظار داشت، روزگار ما سبز و بهاری باشد. نمی شود انتظار داشت خشکسالی، هشدارمان هم ندهد، حالا این که هوشیار هم می شویم یا نه، یک بحث دیگر است، اما خشکسالی می آید تا هشدارمان دهد که نعمت را شکر نگذاشته ایم.

 

شاید در این میان گروهی هوشیار شوند! و حرمت دار «نانی» باشند که باید قوت جان باشد تا جان به ایمان قوی شود. اما آیا واقعا نگاه ما به نان چنین است؟ آیا تولیدکننده نان می داند آن چه در دست دارد صاحب چه حرمت بزرگی است؟ آیا می داند باید برای تولید نان از همه توان و هنر و دانش خود بهره گیرد تا در مرحله تولید این برکت حرمت بیند و این نعمت شکرانه ای  یابد؟ هیچ شده است در کلاس ها نانوایان را توجیه کنند که نان با همه چیز متفاوت است و تولید نان مثل تولید دیگر کالاها نیست بلکه از هر تولید شدنی دیگر صاحب حرمت تر است پس باید نان را به گونه ای بپزند که شایسته باشد نه این که نیمی از نان به کیسه نمکی ها برود.

باور کنید اگر نانوا، حرمت گندم و آرد و نان را بداند، از کم کیفیت ترین  آرد هم بهترین نان را خواهد پخت، نه مثل امروز که نان نمی پزند بلکه آرد را به ضایعات بدل می کنند و این کفران نعمت است، نعمتی که برکت است و صاحب حرمت.

بنده خدایی می گفت:  قیمت نان که گران می شود باز هم کیفیت تغییر نمی کند، گفتم وقتی کسی حرمت نعمت را نداشته باشد دیگر برای چند تومان بالاتر هم به خود زحمت نمی دهد که نان مرغوب تولید کند. ما زمانی نان مرغوب خواهیم داشت که ذهنیت نانوایان ما هم به شکل مرغوب بازسازی شود و بدانند چه کار دارند می کنند و بدانند وقتی نان برکت است، کار تولید نان هم صاحب حرمت است، نه این که افراد چون جای دیگر کار نیافتند و سواد و دانش نداشتند به کار نانوایی بپردازند بلکه باید حرمت نان را بدانند و خوب تولید کنند تا شهروندان نیز حرمت داری و نان را درست مصرف کنند. یاد همه ما باشد قیمت نسبتا پایین نان اصلا به معنای کم ارزش بودن نان نیست بلکه نان پرارزش ترین کالا است که به قیمت پایین عرضه می شود اما باید شکر نعمت این برکت را با تولید مرغوب و مصرف درست به جای آورد.